Zwana także miętą lekarską, należy do rodziny jasnotowatych. Roślina ta rośnie powszechnie w stanie naturalnym w Europie i Ameryce Północnej. Jest wieloletnią, zimotrwałą rośliną, dorastająca do wysokości 75 cm. Stanowisko do uprawy mięty powinno być słoneczne, ciepłe i dobrze odchwaszczone. Preferuje ziemię zasobną w wapń i wodę.
Zbiór surowca odbywa się od czerwca do sierpnia. Liście obrywa się przed kwitnieniem. Można także zrywać całe ziele. Liście można suszyć, zamrażać lub konserwować w oleju lub occie. Zwierają one olejek eteryczny, którego głównym składnikiem jest mentol, a także garbniki, flawonoidy, gorycze i sole mineralne. Wyciąg z liści mięty można stosować podczas wspomagania leczenia problemów trawiennych, braku apetytu, ponieważ pobudza wydzielanie żółci i soku żołądkowego. Ponadto reguluje perystaltykę jelit, zapobiega wzdęciom i gazom. W medycynie naturalnej wyciągi z mięty zalecane bywają jako wsparcie w kolce jelitowej, kamicy żółciowej i schorzeniach wątroby. Mogą działać także łagodnie moczopędnie i uspokajająco. Liście mięty pieprzowej wykazują działanie łagodzące migreny. Mogą być też stosowane miejscowo w postaci maści lub balsamu w nerwobólach i bólach mięśniowych. Ze względu na to, że liście mięty są bogate w garbniki, mentol i menton mają również działanie przeciwbakteryjne, i przeciwzapalne. Przy zastosowaniu zewnętrznym znieczula skórę, wywołuje uczucie chłodu i zmniejsza świąd. Dzięki temu, że wywołują uczucie chłodu, mogą być zalecane między innymi w przebiegu ospy wietrznej. Ponadto mięta pieprzowa może być stosowana w celu przyśpieszenia procesu gojenia nieestetycznych pęcherzy będących objawem opryszczki.
Podobne właściwości wykazuje olejek z mięty pieprzowej. Poza tym znajduje też zastosowanie w nieżytach górnych dróg oddechowych i stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej. Wykorzystywany jest do inhalacji w łagodzeniu objawów zapalenia zatok, przeziębienia i grypy. W nieżytach górnych dróg oddechowych olejek z mięty u osób dorosłych można stosować także zewnętrznie (w obszarze klatki piersiowej i nosa).
Musimy jednak pamiętać, że olejek miętowy, podany doustnie w dawkach większych od leczniczych, może wywołać ból brzucha, wymioty, a w dużych dawkach nawet zachwianie równowagi i głęboki sen. Należy też uważać, gdy stosuje się go zewnętrznie, ponieważ w niektórych przypadkach może wywoływać podrażnienia i zaczerwienienie skóry. Szczególną ostrożność powinno się zachować przy aplikowaniu jej osobom w starszym wieku oraz małym dzieciom. Stosowanie tej rośliny nie jest wskazane kobietom w ciąży.
Mięta pieprzowa znalazła dość szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym. Wykorzystywana bywa do wyrobu cukierków miętowych oraz niektórych likierów, a także gum do żucia. W kuchni jej liście można dodać nie tylko do twarożków i sałatek, ale również do lemoniady lub innych napojów mających gasić pragnienie podczas upałów. Sprawdza się też doskonale jako dodatek do ziemniaków i jagnięciny.
Ze względu na dużą zwartość mentolu stosowana jest często w kosmetyce jako składnik past i proszków do czyszczenia zębów oraz płynów do płukania jamy ustnej. Swoje zastosowanie znajduje także w zabiegach pielęgnacyjnych włosów. Dzięki swoim właściwościom wspomaga leczenie łupieżu. Olejek z mięty pieprzowej sprawdzić się może w zwalczaniu problemu spierzchniętych warg – ma zmiękczające i wygładzające skórę suchych ust. Poza tym sprawdza się doskonale jako dodatek do kąpieli. Ze względu na orzeźwiającą woń, może być wykorzystywany do produkcji perfum, wód kolońskich i świec zapachowych.