LEN CZERWONY
Odmiana uprawiana z nasion wysiewanych w kwietniu wprost do gruntu. W czerwcu na rozgałęzionych łodygach o wysokości do 60 cm pojawiają się okazałe, niespotykane, wręcz jaskrawo czerwone kwiaty średnicy 3–4 cm. Po zapyleniu rozwijają się w dekoracyjne torebki nasienne i pełnią funkcję ozdobną w niejednym ogrodzie przez resztę sezonu.

LEN TRWAŁY
Gatunek ten tworzy zwarte kępy. Łodygi są cienkie, wysokości 50-70 cm, o wąskich, lancetowatych liściach. Ma liczne błękitne kwiaty, posiadające pięć delikatnych płatków, opadających szybko po przekwitnięciu. Ciekawostką jest, że zamykają się one już koło południa. Tak jak len czerwony jest rośliną ozdobną i często zdobi sobą niejeden przydomowy ogródek.

LEN ZWYCZAJNY
Roślina stosowana od wielu tysięcy lat. Jego historia sięga neolitu ok. 7500 p.n.e. Początkowo używano włókien lnu do zszywania skór lub jako sznurka. Tkanina lniana miała swój początek w starożytnym Egipcie, uprawiali len i tkali z niego także Goci. Ciekawostką jest, że słynny Całun Turyński również jest kawałkiem ręcznie tkanego płótna lnianego. Oprócz zastosowania w lecznictwie i produkcji włókien, len używa się do produkcji papieru oraz oleju jadalnego. Jest też rośliną ozdobną. Surowcem leczniczym lnu zwyczajnego są nasiona lnu i siemię lniane oraz olej lniany. Roślina ta wykazuje przede wszystkim działanie ochronne, osłaniające przewód pokarmowy. Odwar z nasion lnu ma bardzo częste zastosowanie jako środek powlekający i picie lnu jest zalecane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Nasiona lnu są także łagodnym środkiem przeczyszczającym, a dokładniej dzięki zawartości błonnika polepszają formowanie mas kałowych i ich pasaż przez jelita. Dobrym sposobem na zaparcia jest picie siemienia lnianego, czyli „kisielu” z zalanych nasion lnu. Siemię lniane stosowane jest też często przy zapaleniach oskrzeli, kaszlu, oparzeniach i odmrożeniach.